Sluimerlicht

(Moest dat nodig zijn, dan wil ik mij graag verontschuldigen om door te varen over die verrekte boot.Ik heb nu eenmaal wat met boten en varen en water enzo. U weet wel, zie Galapagos, Micronesie, Titicaca etc.)

We varen door een spiegelwereld.

De perfecte silhouetten van de bomen steken zwart af tegen een zacht paarsblauwe hemel van het eerste ochtendlicht. Het water is vlak en vol geheimen.

"Kijk maar!" roept de man die al wat te veel op heeft van het goedje dat hij bulderend van het lachen 'Pisco Sour' noemt. Hij toont ons een foto van een zevenkoppige anaconda die is gevonden tussen Yurimaguas en Tarapoto. "Ze geloven mij niet" verzucht hij tegen een landgenoot, als hij onze meewarige onderlinge blikken bespiedt. Helaas voor jou, vriend, is de slang op de foto geen anaconda maar een cobra. En zijn er geen cobra's in de Amazone. Tenzij je ze erin photoshopt, natuurlijk.

Ik kijk vooruit, wacht tot het stille wateroppervlak breekt en de dolfijnen de perfectie compleet komen maken.

Onze vriend geeft niet zomaar op. Uit de kelders van zijn telefoon diept hij nogmaals bewijsmateriaal op van de Wonderen van het Woud: een wezen dat - alweer - een anaconda moet voorstellen, ditmaal met een mensenhoofd en armpjes. Ik ben geïntrigeerd maar kan het filmpje niet goed zien. De dansende opnamehoeken, de onderbelichting en de dramatisch lugubere soundtrack beloven allemaal niet erg hoogstaande journalistiek. "In Brazilie gevonden!" beweert de man. We glimlachen vriendelijk. Gelukkig voor hem zijn er andere omstaanders die wel alles geloven wat hen verteld wordt.

De hemel kleurt intussen langzaam oranje. Van de zon is nog geen spoor. Het woud wordt groener. De rivier wordt een palet van waterkleuren - roos, blauw, oranje.

Hij vertelt ons over de samenvloeiïng van de drie rivieren: Marañon, Ucayali en Amazone. Het is de plaats waar de mythische en krijgslustige Amazones vandaan kwamen, beweert hij. De vrouwenkrijgers te paard met één borst. Kijk, dat vind ik nu interessant.

Series van kleine draaikolkjes en mysterieus verschijnende cirkels verraden dat er onder het rivieroppervlak heel wat meer gebeurt dan een mens zou vermoeden. Dat de Amazone heel wat geheimen herbergt, daar ben ik van overtuigd. Ik ben best bereid te geloven in al die mysterieuze creaturen, want zo ben ik nu eenmaal. Ik geloof maar wat graag in een wereld die nog niet volledig geanalyseerd en ontleed is. Maar van mij mogen die geheimen best geheim blijven, dat houdt het leven wel zo spannend.

Plots varen we een bocht om en is daar opeens de zonsopgang in volle glorie. Goedemorgen Wereld. Wat ben je weer prachtig vandaag.