Deze ochtend werd ik, na een veel te korte nacht, om 4 uur wakker. Buiten regende het; mijn dekentje was net te koud voor me. In mijn hoofd schreef ik een boek. Ingespannen probeerde ik mijn nek te ontspannen.
Plots, uit het niets, miste ik de grijze kille leegte van Belgische winterochtenden. De ijzige lucht, zo koud dat je ogen tranen en je kaken rood worden. Het buiten koud – binnen warm gevoel; de buiten donker – binnen gezellige lichtjes ervaring. Ik miste pijnlijk hard de warme vooruitzichten van sint met vrienden en kerst met familie. Van glühwein op kerstmarkten. Ik mis An die alles aan december haat maar toch met mij gaat shoppen; ik mis Brussel nat en winderig met zijn veelheid aan biertjes. Ik mis bezoekjes aan Leuven en Leiden. Ik mis Yoek en Pipa en hoe groot ze zijn geworden.
Het gebeurt mij niet vaak, maar ik heb zowaar heimwee.
Ik sta op om 6 uur, doen alsof heeft geen zin meer. Ik zet verse koffie en ga buiten in mijn hangmat zitten om de dageraad te aanschouwen en zo mis ik ook, opeens, de zomer, de geur van vakantie en de spanning van op reis gaan. Tentgeluiden. Europese zomerwarmte.
Ecuador is wondermooi, maar kerst in een tropische hitte, het hoeft van mij niet zo. Vol wanhoop vraag ik mij opeens af of ik niet tóch, alsnog snel een op-en-neer tripje kan maken in december. In al mijn dertig jaren ben ik nog nooit de hele decembermaand in het buitenland geweest.
Echt waar, heimwee, ik? Misschien wordt het wel tijd om terug te keren naar het oude bekende?...
Dag zusje,
BeantwoordenVerwijderenHopelijk is de heimwee al wat gaan liggen.
In ieder geval ben je zeer welkom, hier in het oude bekende!!
We hopen tot snel: is het niet in december of januari dan is het zeker in februari!
En dan houden we een feestje: een welkoms-, een 30-jaren- en een kerstfeestje ineen.
Dikke kussen,
Kaat & Co