De verjaardag die niet bestond

Hanna,

Vandaag is de dag dat je nooit dertig werd.

Ik kan er met mijn hoofd nog steeds niet bij. Jij, Levenslust, weggevaagd. Een mens denkt – vreest – dat gedachten en herinneringen voorbij zullen gaan. Steeds schaarser zullen worden. Tot nu toe (maar dat is natuurlijk nog maar een zandkorrel tijd) merk ik dat het tegendeel waar is. Ik denk steeds vaker aan je, Hanna. Aan hoe je een magnifieke kip was op mijn verjaardagsfeestje. Aan hoe je een haarlok naar het Itiwanahok stuurde vanuit Frankrijk. Maar ook aan al die gewone momenten die we deelden. Er heerste een prettige familiariteit tussen jou en mij. Jij was mijn Vriend, zo simpel was dat. Banale herinneringen sluipen een voor een mijn bewustzijn terug binnen.

Ik kan er met mijn hoofd niet bij.

Vele mensen zullen vandaag aan jou denken en triest zijn. En blij zijn. Jij was een Toegevoegde Waarde met aardbeitjes en slagroom op. Ik zal nooit nooit nooit vergeten.

Ik zal mijn best doen om altijd te glimlachen om alles wat je was, in plaats van te huilen om alles wat je nooit zal zijn. Dertig bijvoorbeeld. Zoals vandaag.

Ik blaas een ballon op voor jou. Cheers, Hanna. We missen je.

Lies