Quito - the return

Al die dagen lang had ik opgezien tegen mijn terugkeer. De omgekeerde wereld, ik weet het, in het paradijs wonen en er niet naar terug willen; in de grote, vervuilde, drukke onveilige stad willen blijven. Gek ben ik.

Hier vs. daar - bedenkingen vóór Quito

Puerto Ayora. Het is een klein stadje, zo eentje waar iedereen in het midden van de straat loopt, omdat het kán. Het is ook een toeristisch stadje, zo eentje waar je mensen op de meest ongespaste plekken in bikini ziet rondlopen (op straat, in het restaurant, in de supermarkt). Het is een stadje dat niet ophoudt mij te verwonderen. Zo is het momenteel de tijd dat de mini-iguanas hun eieren uit kruipen. De wegen krioelen van baby’s – beestjes die, in tegenstelling tot mama en papa, niet in de buurt van de zee blijven, omdat zij nog niet weten wat een auto is en dat je er maar beter niet onder terecht komt. Ondanks alle ‘vooruitgang’ krioelt Puerto Ayora nog steeds van het leven. Ik zing, huil lach, werk, vecht en bewonder hier (bidden is mijn ding niet zo, al communiceer ik al eens graag met het Universum in al zijn vormen – telt dat ook?).