Ik heb in mijn leven al op meer dan 50 vluchten gezeten. Jawel, meer dan 50 (52 om precies te zijn, althans, volgens een snelle telling, en ik weet niet helemaal zeker of ik me wel alle vluchten kan herinneren). Dat is heel wat, vooral voor een groentje.
Dat maakt mij natuurlijk afschuwelijk hypocriet. Ik, die tot grote ergernis van mijn collega's hamer op elke vorm van recyclage, die Fidel voortdurend lastigvalt over het dichtdraaien van kranen, het uit het stopcontact trekken van opladers en het koken-met-een-deksel-op-de-pan, ik die al sinds mijn elfde hardcore vegetariër ben: ik ben een grootvervuiler. Het is een schande.
Nu hoor ik sommigen onder u vergoelijkend sussen dat ik al zo véél doe, en dat ik me echt niet schuldig hoef te voelen. Zélf zou ik kunnen aandragen dat het nódig was, voor werk en studies, of dat het het allemaal waard is geweest. Maar dat soort halfzacht gekookte gewetensussende praat vind ik werkelijk onzin. Vervuiling is vervuiling, en met al mijn goede bedoelingen doe ik op het eind van de dag de planeet nog steeds meer kwaad dan goed. Voor wie nog steeds niet inziet hoe erg het is gesteld met onze aarde: kijk nog maar eens naar 'An Inconvenient Truth'. Of naar 'Home'. Of naar 'The Age of Stupid'. Materiaal genoeg. We voelen ons even schuldig en hup, daar gaan we weer met ons consumisme. Dat het om de toekomst van onze eigen kinderen gaat, daar staan we liever niet bij stil.
Anyway, genoeg gemoraalridderd. Wie nog niet overtuigd is zal ik met mijn blog hoogstwaarschijnlijk niet kunnen bekeren. Ik moest gewoon even publiekelijk biechten. Het zou mooi zijn als ik het komende jaar eens zou kunnen stoppen met vluchten. Ontdek je plekje, en meer van dat moois. Settelen, lekker normaal doen, wie weet. Al pleit ik zelf eigenlijk meer voor een heropleving van het bootreizen (hoezo Titanic?). Lekker onthaasten. We zouden er allemaal wel bij varen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten