Paulo
Zijn sterke armen bakenden daadkrachtig mijn ruimte af. Zijn lichaam fluisterde en het mijne luisterde. Gewillig liet ik mij rondwervelen, liet ik mij bewegen in de richting die hij woordeloos aangaf. Al wat ik moest doen was stoppen met denken. Salsa dansen is je overgeven. Salsa dansen is je laten (ver)leiden. Ik ben een verlegen meisje, maar die avond was de dansvloer van mij. Ik genoot en dacht, ‘ik kan dit’.
Gustavo
Mijn eerste salsalessen waren een beetje raar geweest,met Aranceli die me afmatte en Pablo die mijn motivatie de grond in boorde. Maar toen was daar Gustavo. Met Gustavo klikte het meteen, zijn armen namen mij resoluut mee op reis door tropische ritmes, en eens te meer voelde ik mij alsof ik echt kon dansen. Het klikt, tussen Gustavo en mij. Een beetje te veel zelfs. Ongeveer de helft van het hele uur brengen we happend naar adem door; gierend van het lachen en met spierpijn in onze buiken. Salsa dansen is lol hebben.
Pato
En toen was daar Patricio. Het was zaterdag en ik was de enige leerling op dat uur, en toen ik Pato zag binnenkomen dacht ik ‘oh’, als in ‘oh, in plaats van Gustavo moet ik met dit iele marginale tiepje gaan dansen?’ Maar Pato is een echte. Een liefhebber, een ware salsero, een man met ritme in elke druppel bloed van zijn wezen. De 20-koppige groep die het uur na mij les had zat een tijd lang bewonderend naar ons te kijken. ‘Waaw, you’re really good’ zeiden ze achteraf tegen mij. Ik moest glimlachen. Ik neem daar geen credit voor – al wat ik hoef te doen is ontspannen en gáán, maar ik bedenk dat ik dat meisje ben geworden waar ik vroeger met afgunst naar keek in de salsotheek. Dat meisje dat goed genoeg danst om mij onzeker langs de kant te laten blijven staan.
Salsa dansen is ultiem genieten.
Ik kán dit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten