(In jouw ogen drijft de tijd)
Het verleden heeft ons ingehaald.
De vrouw tikt het meisje op de schouder en spreekt haar vermanend toe: "Sprookjes bestaan niet. Wordt wakker. Nu."
(In jouw zinnen schuilen
1000 woorden
nimmer uitgesproken)
Het meisje kijkt van de vrouw naar haar handen, en ziet dat de illusie die ze al die jaren met zoveel zorg gekoesterd heeft, gebroken is.
(De belofte van de eeuwigheid -
ik zoek, ik vind in jou)
"Maar ik kan haar nog lijmen" zegt ze zachtjes. "Ze wordt misschien niet meer zo mooi als eerst, maar..."
(Wij zijn heersers in het rijk
van sprookjes van weleer)
De vrouw is verdrietig, maar ze moet streng zijn. "Nee" zegt ze. "Niet lijmen. Weg ermee, het heeft lang genoeg geduurd." Het meisje huilt nu. "Maar..."
(koning van gebroken dromen -
je zoekt, je vindt in mij)
De vrouw omhelst het meisje. "Het verleden heeft ons ingehaald. Die toekomst waar jij zo op wachtte, die komt niet meer."
(een lied van grote twijfel
de toekomst komt niet meer.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten