woensdag 28 april 2010

Week 11: Bolivia: al wat ik vergeten was.


- Doet u mij maar een zakje sap aub. (of hoe mevrouwtjes met kleurrijke rokken en bollige hoedjes op straat sapjes verkopen die ze gewoon in een plastic zakje gieten. Huppakee, rietje erin en ready to go!)

- Trufis (Trufis zijn een combinatie van taxis en bussen, maw een taxi die een vaste route aflegt, waar je naar hartelust in- en uit kunt stappen, en dat voor maar 15 cent. 'Wat handig, wat comfortabel', hoor ik diegenen denken die nog nooit in een trufi hebben gezeten. Dat is omdat u geen idee heeft hoeveel mensen er met een beetje proppen daadwerkelijk in een auto passen).

- De markt van Cochabamba (of hoe ik met Pancho eindeloze uren door de straten trok op zoek naar een jurk die sjiek genoeg was om een trouwfeest in bij te wonen. Een queeste waar we jammerlijk in gefaald zijn overigens).

- Shakira (oftewel, die ene zanger op het huwelijk die supposedly net als Shakira klonk. Pancho bleef er zo lang over doorgaan tot er bij mij eindelijk een lichtje ging branden. Maar of het een werkelijke herinnering is of een onder druk gecreeerde, daar ben ik nog niet over uit)

- 7 Calles (God ja, die krappe straatjes in Santa Cruz waar alles niks kost en waar je uren in kan verdwalen ook al zijn het er maar zeven... Helemaal vergeten)

- Coca (In Ecuador wordt coca nogal gecriminaliseerd. Vandaar dat je ze hier niet ziet, die vele bolle wangen vol cocablaadjes. Evo is er anders maar al te trots op).

- Etc. 't Was een waterval van herinneringen, die week.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten