vrijdag 30 april 2010

Bolivia II: La Belgique Exotique


Ik was in Bolivia om de Wereldconferentie der Volkeren over Klimaatverandering en de Rechten van Moeder Aarde bij te wonen (met dank aan Evo). Daar is uiteraard zo veel gebeurd dat ik daar op dit blog niet eens aan wil beginnen (doch misschien wel op www.mo.be/wereldblog).

Maar toch, dat ene moment:

woensdag 28 april 2010

Week 11: Bolivia: al wat ik vergeten was.


- Doet u mij maar een zakje sap aub. (of hoe mevrouwtjes met kleurrijke rokken en bollige hoedjes op straat sapjes verkopen die ze gewoon in een plastic zakje gieten. Huppakee, rietje erin en ready to go!)

zaterdag 17 april 2010

Week 10: Severino en het feest der feesten


Severino belde mij op vrijdagavond. Dat is beter dan anders, want Severino heeft de aparte gewoonte mij rond een uur of 6 in de ochtend te bellen. Nu moet ik toegeven dat ik dat niet erg vind. Severino heeft namelijk een streepje voor op andere mannen hier. Meteen toen ik hem zag had ik een zwak voor hem, en de reden daarvoor is even oppervlakkig als simpel: de jungle druipt langs alle kanten van hem af.

zondag 11 april 2010

Week 9: Pleased to introduce: mijn huis

Kijk, dit is dus nu mijn huisje:


Dit is wat ik zie als ik na een lange dag werken binnenkom.

zaterdag 10 april 2010

Week 8: Quito

Mijn relatie met Quito is van het begin af aan een beetje apart geweest. Mijn epicentrum in de gemiddelde Latijnsamerikaanse stad is tot nu toe steeds het koloniale centrum geweest. Steeds woonde of logeerde ik daar ergens dichtbij en cirkelde mijn leven in een beperkte straal rond een Plaza Grande. Mijn eerste weken in Quito heb ik dat historische centrum niet eens gezíén.

maandag 5 april 2010

Week 7: Het warme bad - the aftermath

Alle warme baden worden ooit koud, en dus kon het natuurlijk niet eeuwig duren, die roes van de ultieme antropologenjob.

zondag 4 april 2010

Week 5: Het warme bad dat CODENPE heet


Eindelijk, na een volle maand op het UNV-kantoor te hebben zitten wachten op mijn computer, verhuisde ik naar CODENPE. “Welkom” zeiden ze toen ik werd voorgesteld. “Welkom, en weet dat dit je thuis is”. Alsof mijn nieuwe collega’s mij omarmden met woorden. Dus dit was dan mijn nieuwe thuis. In een oud koloniaal pand in het historische centrum van Quito, word ik nu iedere dag omringd door de kleurigste ponchos en de fleurigste blouses.