Hier gaan we weer

Zo. Dus.

Bijna twee jaar na datum is er dan eindelijk weer een nieuwe blog. Niet dat er intussen niks schrijvenswaardigs gebeurd is. O nee. Alweer een hele resem persoonlijke evoluties en revoluties zijn de revue gepasseerd. Daar niet van.


Niet dat ik er niet ontelbare keren aan gedacht heb om mijn leven in Belgie, wat inmiddels immers ook een beetje een vreemd land voor mij was geworden, aan het wereldwijde web toe te vertrouwen. Ontelbare keren.
Maar om een of andere reden ontbrak mij de drive om effectief mijn vingers op het toetsenbord te plaatsen en mijn gedachten in ritmisch getik om te zetten. Daar heb ik blijkbaar tropische temperaturen voor nodig. Adembenemde vergezichten. Exotische ervaringen.
Daarom, intussen alweer outdated - maar de volgende stukken staan reeds klaar om te verzenden - een eerste nieuwsje uit Peru. Tot binnenkort.

Daar gaan we weer

Ik heb het gevoel dat ik in herhaling val. Ik bedoel maar. Alle verhalen over de adembenemende landschappen, over het plezier van onderweg zijn, over de geuren en de kleuren, over dromen die uitkomen, die hebben jullie al allemaal mogen lezen. Wat valt er dan nog te vertellen? Het verhaal van de vleermuis die plotseling de taxi binnenvloog en algehele paniek/hilariteit veroorzaakte? Het verhaal van de boot die maar niet vertrok? Het verhaal van slapeloze nachten op eindeloze busreizen? Hoe moeilijk ik het heb met dag in dag uit met iemand samen te reizen? Hoe al die geuren en kleuren en vergeten details weer een zondvloed aan herinneringen wakker maken?

Ik heb het gevoel dat ik in herhaling val. Er valt veel te vertellen, ja. Maar weinig dat ik nog niet eerder verteld heb. Het Grote Avontuur moet nog beleefd worden. Maar geen zorgen. Ik ben in de Amazone. Het komt eraan.